Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Prave, nequiter, turpiter cenabat; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?

• Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.
• Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
• Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.
• Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.

Hic ambiguo ludimur.

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Etiam beatissimum?

Reguli reiciendam;

Verum esto;

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Hunc vos beatum;

Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est?

Quo modo igitur evenit, ut hominis natura sola esset, quae hominem relinqueret, quali oblivisceretur corporis, quae summum bonum non in toto homine, sed in parte hominis poneret?

Pauca mutat vel plura sane; Duo Reges: constructio interrete. Quamquam scripsit artem rhetoricam Cleanthes, Chrysippus etiam, sed sic, ut, si quis obmutescere concupierit, nihil aliud legere debeat. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Cur id non ita fit?

Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Audeo dicere, inquit. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

1. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.
2. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te
igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata
mihi videtur esse inanitas ista verborum.